Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası (TCMB) 17 Nisan’daki PPK toplantısında politika faizini piyasanın değişiklik olmaması yönündeki beklentisinin aksine %42,5’ten %46’ya yükseltti. Aynı zamanda faiz koridoru da %41-%46 aralığından %44,5-%49 bandına çıktı. Mart ayında ara verilen bir hafta vadeli repo ihaleleri 17 Nisan ile yeniden başladı. Bu tarihten sonra TCMB likiditeyi ağırlıklı ortalama fonlama maliyeti faiz koridorunun üst sınırına yakın oluşacak şekilde yönetmeye başladı ve yaklaşık 1,5 aylık süreçte kümülatif 6,5 puan sıkılaşmaya gidildi. 20 Mart’taki takvim dışı toplantı ile yapılan parasal sıkılaşmaya rağmen döviz talebinin tam anlamıyla kesilememiş olmasının 17 Nisan’daki faiz kararının ve ardından da mayıs ayındaki kapsamlı makro ihtiyati tedbir setinin ana gerekçesi olduğunu değerlendiriyoruz. Alınan tüm kararlarda fiyat istikrarından çok, finansal istikrarın önceliklendirildiğini düşünüyoruz. 2 Mayıs’ta açıklanan makro ihtiyati tedbirler kapsamında yabancı para zorunlu karşılık oranları tüm vadelerde 2 puan artırıldı. Tüzel kişilerin TL mevduat payındaki gerilemenin önüne geçmek adına yeniden aylık artış hedefi uygulamasına dönüldü. Buna göre tüzel kişilerin TL mevduat payı %60’ın altında kaldığı takdirde bankalar için aylık 0,3 puanlık artış hedefi bulunuyor. TL mevduat için tesis edilen zorunlu karşılıklara faiz ödemesinin nisan ayı içinde politika faizi yerine ağırlıklı ortalama fonlama maliyeti kullanılarak yapılmasına karar verildi. İhracatçılar için %25 olan döviz devri temmuz ayı sonuna kadar %35’e çıkarıldı. Ek olarak yine temmuz sonuna kadar ihracatçılar için döviz dönüşüm desteği de artırıldı. Bu adımların temel amacının rezervleri güçlendirmek olduğunu değerlendiriyoruz.
